Voorbeschouwing
We doen weer een rondrit door een prachtig deel van Slovenië.
Voor vandaag staat er ook een wandelingetje van zo’n 2 uur op het programma.
Een bezoek aan de Vintgar kloof (klik voor info).
Na deze wandeling kunnen we weer wat uitrusten op de motor met nog een rit van zo’n 240 km door de mooie natuur.
We willen graag naar de Mangart Saddle, de hoogste berg van Slovinië, maar zoals het zich laat aanzien is deze nog gesloten. Mocht dat zo zijn, kunnen we nog uitwijken naar Lago del Predil in Italië. Daar komen we wat oude forten tegen.
Het wordt dus een lange dag, maar wel één waar we met veel plezier aan terug kunnen denken.
Het land van vandaag is Slovenië en misschien Italië.
De route is 245 km. Het alternatief is 234 km.
Het hotel voor vandaag is wederom Aparthotel GAJA – Bled in Slovenië.
Ons avontuur
We zaten in een appartement. Het ontbijt werd bezorgd in het appartement, waar de tafel voor ons gedekt werd. We hoefden ons geen zorgen te maken over het afruimen. Dat werd ook geregeld.
Vandaag was de zwaarste en langste dag van ons motoravontuur. De dag begon met regen.
Het eerste wat op het programma stond, was een wandeling door de Vintgar kloof. Dat was niet ver van het hotel, dus besloten we de bagage in het hotel achter te laten en alleen de wandelkleren mee te nemen en na de wandeling terug naar het hotel te gaan om de spullen weer om te ruilen.
Schuilend voor de stromende regen hebben we ons omgekleed bij de kloof in onze wandel kleren.
Na het kopen van een kaartje en wachten op de toegang (gaat op tijd) stopte het zowaar met regenen.
De wandeling door de kloof was prachtig, langs een bulderende rivier met mooi helder water.
Aan het eind van de kloof moesten we via een alternatieve weg weer terug naar de parkeerplaats (de kloof is eenrichtingsverkeer).
Het begon met veel trappen en het ging over in een pad bezaaid met steentjes, uiteraard niet mooi vlak en met diverse hoogteverschillen.
Dat was even afzien na zo’n mooie wandeling door de kloof.
Bij het hotel hebben we de nodige bagage opgehaald. Aangezien het lunchtijd was, hebben we eerst vlak bij het hotel geluncht voor we aan de grote rondrit zijn begonnen.
We wilden naar Mangart Saddle, de hoogste berg van Slovenië. Vlak voor vertrek gaf Google Maps aan dat de weg er naar toe gesloten was, maar nu werd die afsluiting niet aangegeven. Dus we hadden goede hoop.
Op weg naar de berg zijn we nog even gestopt bij de Radovna Memorial, een herdenking plek uit de 2e wereldoorlog.
Op de Vršič Pas zijn we 2x gestopt om wat foto’s te maken.
De haarspeldbochten waren hier geplaveid met kinderkopjes. Weer eens wat anders…
De weg naar Mangart Saddle bleek inderdaad open en vol goede moed gingen we naar boven.
We kwamen bij een tolpoort, waar een jongen ons te woord stond. De top van de berg was afgesloten ‘due to the rocks’ vertelde de jongen.
Maar we konden wel tot aan de afsluiting en daar genieten van een mooi uitzicht.
Dus de tol betaald (€ 10,- pp) en we reden verder over een weg langs rotsen, met mooie bochten en mooie tunnels.
Vlak voor de afsluiting zijn we gestopt en ook bij de afsluiting om foto’s te maken van de uitzichten. Het was de moeite waard.
We gingen dezelfde weg naar beneden. We besloten om het alternatief naar Lago del Predil ook maar te doen, want we waren toch in de buurt.
Langs de weg naar Lago del Predil kom je langs een paar forten.
We passeerden de Italiaanse grens.
We zijn gestopt bij ‘Battery of Sella Predil’. Een fort waar je zo naar binnen kan lopen.
Daarna reden we een stuk langs het meer ‘Lago del Predil’ en zijn gestopt bij Forte del Lago Predil.
Ook weer een fort met een kanon voor de deur.
Van daar was het eerst weer een stukje terug waar we vandaan kwamen.
Bij het plaatsje Koband zijn we gestopt om de Church of St. Anthony te bewonderen.
In Koband wilden we ook wat eten, maar daar was betaald parkeren verplicht tot 22:00u en het is lastig om er achter te komen hoe een Sloveense parkeerautomaat werkt. Dus besloten we maar een stukje door te rijden.
Even verderop was er nog een restaurant open, waar we gegeten hebben.
Intussen was het al behoorlijk laat en na het eten was het nog zo’n 2 uur te gaan.
Dus voor donker thuis ging niet meer lukken.
Het laatste stuk werd dus steeds spannender, naarmate het donkerder werd.
Haarspeldbochten en bergpassen zijn niet verlicht. Maar ja, het is tenslotte avontuur…
Na een lange en vermoeiende dag zijn we toch veilig in het hotel aangekomen.
Gelukkig hebben we over een paar dagen een rustdag…
Morgen naar Italië.
Blauw is zoals gepland, rood is zoals gereden.
Hoogteprofiel
Recente reacties