De laatste dag alweer. We hadden nog een flink stuk te gaan, dus zat er veel snelweg in de route. Maar het eerste stuk was nog binnendoor en er was ook nog een stuk langs de Rijn gepland, zodat de dag niet al te saai zou zijn.
Als afsluiting hebben we gegeten bij van der Valk in Breukelen. We kunnen terug kijken op een fantastisch avontuur. 8 dagen, 3500 km en elke dag weer een andere omgeving.
De route naar huis:
Afstand: 659 km
Verwachte rijtijd: 6:42u
Laagste punt: -6 m
Hoogste punt: 380 m
Toen we op de 7e dag de gordijnen open deden, bleek dat het sneeuwde buiten. We zaten net onder de sneeuwgrens: de bomen even verderop waren van boven wit en van onder groen.
De eigenaar van het hotel vertelde ons dat er verderop, waar wij vandaan kwamen, afgelopen nacht een meter sneeuw gevallen was. Een paar dagen eerder, zo vertelde hij ons, lag er bij hem in het dorp nog 70 cm sneeuw.
We vertrokken in een regenachtig, mistig Andermatt met als bestemming het Zwarte Woud in Duitsland.
Rond 11:30u staken we de Rijn over bij Koblenz en reden we het Zwarte Woud in Duitsland binnen. Meteen een heel andere omgeving.
Voor de lunch in Furtwangen hadden we nog wat regen te verwerken, maar na de schnitzel was het droog en heerlijk rijden door het Zwarte Woud.
2x gestopt om wat fotootjes te schieten en we waren mooi op tijd in ons hotel in Forbach.
Het hotel had ook een sauna, waar we dankbaar gebruik van gemaakt hebben.
De geplande route naar Forbach:
Afstand: 359 km
Verwachte rijtijd: 5:11u
Laagste punt: 248 m
Hoogste punt: 1095 m
Vandaag gaan we naar Zwitserland. De Zwitserse Alpen, dat betekent hoog en sneeuw!
De route voor vandaag is van te voren gecontroleerd op wegafsluitingen vanwege de sneeuw. Er zijn in de Alpen een aantal wegen afgesloten, maar daar kunnen we omheen.
Maar voor we in Zwitserland zijn, hebben we nog wat Italiaanse snelweg voor de boeg. Veel snelweg. En Italiaanse snelweg betekent dus: tolweg. Bij de eerste tolpoort waar we moesten betalen, stond een jongeman. Ik had geen idee wat het zou kosten en Italiaans communiceren blijft wat lastig, maar hij nam genoegen met een briefje van € 5,- en daarvan kreeg ik nog € 2,- terug.
Bij de volgende tolpoort stond een wat oudere man in het hokje. Ik wilde hem een briefje van € 5,- geven, maar nee…dat was niet genoeg. Hij liet een briefje van € 50,- zien. Daarvan kreeg ik nog betrekkelijk weinig kleingeld van terug. Toen hij de slagboom geopend had en we weg reden, begon hij te schreeuwen. Waarschijnlijk moest Jack ook nog betalen…
Bij de laatste tolpoort stond alleen een automaat. Die nam genoegen met € 27,50.
Heel bijzonder die verschillende prijzen. Wat een verschil met Frankrijk! Duur dagje zo.
Halverwege de middag begon het te regenen. Maar Zwitserland is erg mooi, met z’n bijzondere huisjes. Helaas is m’n fototoestel tijdens een fotostop in zo’n mooi dorpje gevallen en total loss geraakt.
Toen we in Oberwald aan kwamen, werden we geconfronteerd met afgesloten wegen. Afgesloten vanwege lawinegevaar. En ja, daar sta je dan. We zijn op zoek gegaan naar alternatieve wegen, maar ook die waren afgesloten. Uiteindelijk spraken we iemand in een dorpje verderop, die vertelde dat de trein door de Furkatunnel de enige optie was.
Dus wij weer terug naar Oberwald en kaartjes gekocht voor de trein. Deze kon ook auto’s en zelfs kleine vrachtauto’s vervoeren. En de motoren konden zelfs binnen staan.
Ook weer een avontuur.
De treinreis eindigde in Realp. Vandaar uit zijn we op zoek gegaan naar een hotel. Even verderop in Andermatt vonden we Gasthaus zum Sternen, waar we de nacht doorgebracht hebben.
De geplande route naar Inertkirchen:
Afstand: 470 km
Verwachte rijtijd: 6:06u
Laagste punt: 161 m
Hoogste punt: 2171 m
De gereden route was 462 km (inclusief trein en exclusief zoeken naar alternatieven).
De 5e dag gingen we langs de kust van de Middellandse Zee naar Italië. We bereikten de kust bij Saint-Tropez, waar we ons heerlijk konden vergapen aan de rijkdom van sommige mensen.
Problemen, waar wij normaal gesproken weinig mee te maken hebben, zoals het uitschuiven van een hydraulisch bediende loopplank, het monteren van de paaltjes met touwen daarop en dan geen gebruiksaanwijzing hebben. Daar kan je dan echt langer dan een kwartier met 3 man mee bezig zijn…
Leuk om de tropische visjes in de haven te zien zwemmen.
Langs de kust zijn we gestopt bij Le Polynesia Beach, een strandtent waar het niet zo druk was. Tijd voor lunch en uiteraard een duik in de Middellandse Zee.
In Monaco wilden we langs het paleis, maar alle wegen daar naar toe waren afgesloten. Binnenkort was het weer tijd voor een race op het circuit, dus alles stond vol met grote vrachtwagens.
Dit leverde een enorme verkeerschaos op en al zoekende door het verkeer werden we aangehouden door een politieagent. Niks aan de hand, hoor. Ik moet alleen even jullie papieren controleren.
Ok, agent. Hoe komen we hier zo snel mogelijk vandaan? Die kant op…bedankt!
Na het drukke Monaco verlaten te hebben, gingen we noordwaarts. Om de Italiaanse grens te passeren, moesten we door een smalle tunnel. En als het stoplicht voor de tunnel op oranje springt, dan stop je natuurlijk netjes.
En dan zie je het bord met de wachttijd… 26 minuten. Dan maar wachten en ach, het werd steeds gezelliger met al die wachtenden.
Afijn, het was na de tunnel niet ver meer naar het hotel in Limone Piemonte. We werden vriendelijk ontvangen in Albergo Panice door een ouder echtpaar. De voertaal was Italiaans en Frans. We spreken geen van beide, maar toch kregen we een heerlijk maal voor geschoteld en konden we weer terug kijken op een enerverende dag.
De geplande route:
Afstand: 322 km
Verwachte rijtijd: 5:40u
Laagste punt: 0 m
Hoogste punt: 1260 m
Voor vandaag hebben we een hotel geboekt in Trigance. Een plaatsje aan de rand van de Grand Canyon du Verdon. De ‘patron’ van Logis Hôtel Le Vieil Amandier heette ons daar hartelijk welkom en hield het zwembad nog even voor ons open. Op het terras met mooi uitzicht hebben we heerlijk gegeten. Natuurlijk met een frans wijntje erbij…
De route van vandaag ging dus door het prachtige Grand Canyon du Verdon in Frankrijk. Mooie uitzichten, mooie bochten, echt genieten dus.
De route ging ook voor een deel over de Route Napoleon.
Helaas door problemen met de sd-kaart zijn veel video opnames verloren gegaan.
Ook vond agent nr. 120509 het nodig om mij op de foto te zetten, zodat ik later een brief thuis gestuurd kreeg of ik even €45,- over wilde maken. Na correctie 3 km/u te hard waar je 90 mocht…
De 3e dag was de bestemming Vaujany, een klein dorpje aan de rand van de Alpe d’Huez.
We hadden het idee om als we die avond nog zin hadden om op de motor te stappen, de Alpe d’Huez te doen nadat we ingecheckt hadden in ons chalet. Dan konden we die de dag erop overslaan.
De route ging vandaag een stuk door Zwitserland, langs het meer van Genève. Helaas moesten we de langere route, via Grenoble nemen, omdat het dal van de Glandon in de Franse Alpen afgesloten was vanwege de sneeuw.
Het slechte weer van gisteren was snel vergeten. De route werd als maar mooier en rotsachtiger.
Ook de bergen werden hoger met sneeuw op de toppen. Genieten dus!
Voor de lunch zijn we gestopt in het toeristische plaatsje Annecy aan het meer van Annecy. Daar hebben we ons heerlijk laten verwennen…
De rit eindigde bij Chalet La Maitreya aan de rand van de Alpe d’Huez. We werden hartelijk verwelkomd door de Nederlandse gastheer en vrouw.
Nadat we de bagage naar de kamer hadden gebracht, besloten we toch nog even de Alpe d’Huez te bedwingen. Een ware uitdaging voor de motorliefhebber…
Na de rit zijn we nog een hapje wezen eten. Ook hier was een restaurantje dat niet op klanten zat te wachten, maar even verderop kwam dat goed.
Terug gekomen bij het chalet, hebben we nog gezellig in de tuin gezeten met de beheerders, gasten en buren.
De geplande route:
Afstand: 431 km
Verwachte rijtijd: 6:15u
Laagste punt: 209 m
Hoogste punt: 1061 m
Recente reacties